Alergia skórna u dzieci
Mianem alergii skórnej określa się reakcje uczuleniowe skóry, które są wynikiem kontaktu organizmu z metalami, związkami chemicznymi, substancjami roślinnymi lub żywnością. Alergia skórna u dziecka ma najczęściej postać pokrzywki, atopowego zapalenia skóry (AZS) lub kontaktowego zapalenia skóry. Typowym objawem reakcji uczuleniowej skóry są zmiany skórne wywołujące świąd. Drapanie skóry przez dziecko może powodować kolejne infekcje skórne.
Do wystąpienia alergii skórnej może przyczyniać się wiele czynników. W przypadku pokrzywki alergicznej kluczową rolę odgrywa kontakt z alergenem, a także: zadrapanie skóry, jej ucisk, niska temperatura, podwyższenie temperatury ciała i nadmierne wydzielanie potu przez organizm, promieniowanie UV, stres, niektóre produkty spożywcze i leki, dodatki do żywności, alkohol oraz kontakt z wodą.
Objawy atopowego zapalenia skóry pojawiają się w związku z alergenami białkowymi. Schorzenie zaczyna rozwijać się zwykle w okresie niemowlęcym (od 2 do 3 miesiąca życia dziecka) i ustępuje wraz z upływem czasu. Po zniknięciu objawów AZS skóra dziecka może być sucha i podatna na podrażnienia. Istnieje również ryzyko przejścia atopowego zapalenia skóry w inne schorzenie alergiczne (np. astmę oskrzelową).
U dzieci zmagających się z kontaktowym zapaleniem skóry (tzw. wypryskiem kontaktowym) powierzchniowe zmiany skórne pojawiają się na skutek styczności alergika z danym alergenem (niklem, gumą, chromem, składnikami kosmetyków lub barwnikami).
Źródło: https://parenting.pl/portal/alergia-skorna-u-dzieci
A ty co lubisz najbardziej?
Wiecie, czego nienawidzę robić najbardziej na świecie? Sprzątać. Podobno są kobiety, które ta czynność relaksuje. Nie wiem, czy zazdrościć, czy współczuć, czy może zatrudnić? Nie mam dużego mieszkania, ani wielkiej willi, a zawsze mam syf. Może co nie co przyczyniają się do tego futra sztuk cztery - z czego trzy miauczące, jeden hauczący. No, bo kurde - jak się ma taki mały zwierzyniec, to wiadomo jak jest - żwirek z kuwety w całej łazience, wszędzie sierść (a nie mam żadnego długowłosego sierścia!). Drewniana podłoga podrapana pazurami błaga nie tyle o posprzątanie, co o nowy lakier. Sierść na kanapie - norma. No przecież, jak można zabronić swojemu małemu pieskowi (czyli bulterier standard - no malutki jest przecież) wchodzić na kanapę, no jak? Nie da się. To jest tak samo niemożliwe jak to, że DiCaprio doczeka się Oscara. Więc jak tu żyć, no jak? Ja to widzę dwie drogi - albo się pogodzić, z tym że nie mieszka się w muzeum, albo z tym że trzeba zainwestować w Panią (a może w ramach uprawnienia w Pana) co to ten syf za mnie ogarnie.
Czysty zysk?
Rynek akcesoriów do sprzątania jest naprawdę spory. Z ekranu telewizora, co chwilę słychać o jakimś cudownym wynalazku, który ma usprawnić tę (niezbyt) lubianą czynność. Można się tutaj spierać, czy reklamy mopów są seksistowskie, bo przecież to praktycznie zawsze kobieta gra tu główną rolę. Sprzątających panów jest w telewizji jak na lekarstwo. Jednak zostawmy tę drażliwą (przynajmniej dla niektórych) kwestię i przejdźmy dalej. Skupmy się raczej na tym, czy te wszystkie innowacje faktycznie się sprawdzają, czy też może jest to raczej czysty (nomen omen) marketing?